Dag 12

Vrijdag, vandaag de laatste dag dat er project-aktiviteiten op de agenda staan. We gaan op bezoek. Bij Sulayman, Falie en daarna naar Sarjo. Sulayman is 16 jaar, hij zit in ons sponsorprogramma. We bezoeken eerst zijn huis, hij woont bij zijn zus en haar man, die tevens zijn voogd is. Zijn ouders wonen verder in het binnenland, maar daar zijn weinig mogelijkheden voor schoolbezoek. Hij zit in het laatste jaar van deze school. Of er volgend jaar nog de mogelijkheid is om naar vervolg-onderwijs te gaan is nog lang niet zeker. Dat zou jammer zijn, hij behaalt goede resultaten op school. Na de ontvangst door Sulayman's familie begeleidt zijn voogd en zwager ons naar zijn school. Het is tenslotte een gewone schooldag vandaag. We zoeken hem op in zijn klas. Sulayman is een beetje verlegen en dat begrijp ik heel goed. We zoeken buiten een plekje om te zitten zodat we ook aan hem een tasje met wat presentjes uit kunnen reiken. En we krijgen een kopie van al zijn school-resultaten. Het is een getalenteerde scholier... Als hij de tas één voor één leegmaakt wordt zijn grijns steeds groter. Eerst een college-blok, heel veel papier dat in Gambia heel duur is... dan een shirt met 4Gambia-logo en -tekst. Dan een cap en als laatste een zonnebril... Hij vindt het geweldig. En ik ook, zo'n grijns vergeet je niet snel meer...
We moeten weer verder, op weg naar de 22-jarige Falie. Hij is student en we helpen hem bij het betalen van zijn studie-kosten. Ook hij woont niet bij zijn ouders. Die wonen ook ver weg, in het binnenland, en ook hij woont bij zijn familie. Falie is niet naar school. De school die hij bezoekt is op vrijdag gesloten, het is een Arabische school. We treffen hem dus thuis, zoals afgesproken. Falie is een aardige jongen en neemt zijn studie heel serieus. Voor hem heb ik een verrassing. In Nederland heb ik van iemand een laptop gekregen, men dacht dat ie stuk was maar mijn lieve buren hebben hem weer aan de praat gekregen, vóórdat ik vertrok... Falie heeft eigenlijk een laptop nodig heeft voor zijn studie, maar die zijn ook in Gambia behoorlijk duur. Ik besloot daarom dat deze laptop voor hem zou zijn... Er zijn genoeg anderen die ik er blij mee had kunnen maken, maar voor Falie kan het een verschil betekenen tussen wel of niet zijn opleiding met goed resultaat afsluiten volgend jaar... dat gaf voor mij de doorslag. Als ik Falie de tas geef waar de bewuste laptop in zit heeft hij nog geen vermoeden. Pas als hij de tas opent komt er ook op zíjn gezicht een onbetaalbare grijns... Hij is sprakeloos maar ik zie dat hij erg blij is, dus het is goed zo... Hij belooft mij er heel zorgvuldig mee om te gaan, en ik geloof hem...
We gaan weer verder. Nu alleen nog op bezoek bij de 5-jarige Sarjo. Sarjo kon er afgelopen zaterdag niet bij zijn. Waarom niet? Omdat haar moeder dat niet goed vond... daardoor heeft ze de meeting gemist die wij hadden georganiseerd voor de jongere kinderen in ons sponsorprogramma. Ook Sarjo en haar vader waren daar voor uitgenodigd. Maar ze kwamen niet. Dus zoeken we haar op. Bij haar moeder thuis. Haar vader gaat mee, om ons de weg te wijzen. Binnen voelen we de gespannen sfeer tussen vader en de familie van moeder, die zich wijselijk niet laat zien... Sarjo is ook verlegen, ik begrijp het wel, ze heeft in haar jonge leven nog niet veel kleurloze mensen gezien... We geven haar het tasje met presentjes dat we voor haar hebben klaargemaakt. Vanwege de gespannen sfeer blijven we er niet zo lang. Vader is wel blij dat ie zijn dochter weer even heeft gezien...
Muhammed brengt ons naar Sanchaba, waar Amadou woont. We spreken samen de afgelopen 2 weken door en komen tot de slotsom dat er een zeer goede samenwerking was tussen ons. De manier waarop we de dingen hebben aangepakt blijkt ook precies de manier waarop we het meest kunnen bereiken. In Gambia hebben mannen nog een iets hoger aanzien dan vrouwen dus is het verstandig om Amadou in alles de leiding te laten nemen. Hij is het aanspreekpunt als we er op uitgaan. Daarbij komt ook nog eens dat hij precies weet hoe de Gambiaanse cultuur in elkaar steekt en dus weet hoe hij er mee moet omgaan. We zijn een goed team, het 4Gambia-team...
Binta heeft nog een heerlijke lunch voor ons in petto, we handelen de laatste dingen af en dan neem ik afscheid van Binta en de kleine Fatoumatta. En van de andere familieleden die aanwezig zijn. En van de buren...
Amadou en ik zullen elkaar zondag nog zien. Dan gaan we op bezoek bij Yusufa Gomez, om hem te bedanken voor zijn steun en om ook van hem afscheid te nemen. En maandag zal Amadou mij uitzwaaien op het vliegveld. Maar zover is het nog lang niet...