Dag 13

Vandaag plan ik iets heel erg privé. Ik wil het restaurant in Bijilo opzoeken dat mijn broer Jan samen met vriend Marcel was begonnen te bouwen. Ze hadden financiële tegenslag te verduren en dat heeft de bouw vertraagd... Jan overleed ruim 5 jaar geleden plotseling. Hij heeft het restaurant nooit áf gezien... Ik wil er graag heen om te zien wat er van geworden is. En om de hectische 2 weken af te sluiten met een rust-moment op de plek waar ik mijn broer kan herdenken...
Maar eerst ga ik op bezoek bij Awa. Zij werkte verleden jaar nog in het hotel bij de bewaking. Was toen zwanger en beloofde mij dat als het een meisje zou worden ze naar mij vernoemd zou worden... jaja...
De jongen die met mij mee gaat werkt zelf ook bij de bewaking in het hotel, ik voel me dus veilig :) Hij weet waar Awa woont. Awa die 12 kinderen wil, en nu op de helft is... Ik ben benieuwd of ze inderdaad haar kleine meisje naar mij heeft vernoemd. Allereerst is ze blij me te zien, een warm welkom! En dan... de kleine Geke... dat is toch bijzonder...! En stiekem geniet ik er van...

Daarna op weg naar Bijilo, we gaan lopend maar het is verder weg dan gedacht, ik krijg een soort van Sahara-gevoel... gelukkig heb ik genoeg water bij me. En dan. Als we er zijn kijk ik even rond, met gemengde gevoelens... Wanneer er iemand naar ons toekomt die ons vertelt dat we welkom zijn om plaats te nemen op een zonne-bedje vertel ik hem over Jan, dat hij hier is begonnen met de bouw... Hij vraagt even door en dan blijkt hij mijn broer gekend te hebben... dat is bizar... kom ik hier gewoon iemand tegen die mijn broer heeft gekend...! We lopen met hem mee en nemen plaats. Dan komt er nog iemand anders bij ons staan. In één van de vele lokale talen die Gambia rijk is wordt overlegd. Geen idee waarover. Totdat de jongen die er bij is komen staan zich tot mij wendt. Dat mijn broer niet alleen was, dat er een maatschap was. Ik zeg dat dat klopt, dat Jan en Marcel hier samen zijn begonnen met de bouw. Dan zegt de jongen iets wat mij zeer verrast... "Marcel is here..." en hij wijst naar een stukje verder op... Dat kan niet waar zijn... Marcel heeft zijn onderneming tegenwoordig in Ghana... Maar het blijkt serieus waar te zijn... Ik moet even tot mijzelf komen en trek dan de stoute schoenen aan. Ik loop naar hem toe. Hij is in gesprek en ik moet even goed kijken of hij het echt is... En dan ziet Marcel het ook... het is een bijzondere ontmoeting daar in Gambia. Hij vertelt. Over hoe het verder is gegaan. En wat zijn verdere uitbreidingsplannen zijn. En waarom hij juist nu daar is. En wat een toeval (als je daar al in zou geloven), het blijkt dat hij er slechts voor 5 dagen is. Als ik verleden week was gaan kijken had ik hem niet ontmoet... Ik ben blij dat het nu uiteindelijk een goed lopende zaak is geworden, en dat Jan daar mede aan de basis heeft gestaan... Ik blijf nog een tijdje zitten, er is veel om over na te denken...