Dag 9

Opnieuw een bijzondere dag in het vooruitzicht... Muhammed levert mij om 8.15 u af in Brufut. Ik wacht tot Marie Joof langskomt, zij pikt mij op om samen op weg te gaan naar Tanji. In de kliniek daar houdt ze buro voor zwangere vrouwen. En ik ga haar daar bij helpen... Als we aankomen, haar zoon is onze chauffeur, is het al erg druk. Niet alleen met zwangere vrouwen maar ook met moeders met kleine kinderen. Volgens mij wordt alles en iedereen vandaag gecontroleerd... allemaal in hun eigen kamertje. Het is een uur of 9 als we gaan beginnen. Ik kijk een beetje onwennig rond, Marie vertelt mij wat ik moet doen. Ik ben vandaag verantwoordelijk voor de administratie. Er ligt een groot boek op tafel waarin alles opgeschreven moet worden. De dames die al eerder zijn geweest staan er al in, dan moet ik hun gegevens opzoeken aan de hand van het nummer op hun kaart. De dames die voor het eerst komen moet ik nieuw inschrijven. Gelukkig is het eerst niet zo druk, kan ik er even rustig inkomen. Maar van lieverlee wordt het steeds drukker, staan er steeds meerdere dames in de kamer, nieuw en al eerder geweest. De een moet naar het lab de ander moet medicijnen, maar als je de inname niet controleert kan het zijn dat ze ze niet innemen... We hebben inmiddels hulp, een Engelse collega bekijkt de buiken van de dames, een Gambiaanse collega helpt bij de eerste contacten, gelukkig houdt hij mij ook een beetje in de gaten... het gaat soms wel erg snel. Ik hoor om mij heen diverse talen, ongetwijfeld Mandinka, Wolof en Jola. Gelukkig hoef ik me alleen op het Engels van Marie te concentreren. Ik wil geen fouten maken en ik wil alles ook foutloos opschrijven. Concentratie dus. Na een tijdje heb ik het ritme te pakken, schrijf ik nieuwe dames in, noteer de duur van de zwangerschap, de lab-uitslagen enz. Ik moet ook noteren hoeveel zwangerschappen de dames die voor het eerst langskomen hebben doorgemaakt, en hoeveel kindjes er nog leven... ik schrijf, 7 zwangerschappen-4 kindjes overleden, 6 zwangerschappen-2 overleden, 3 zwangerschapen-1 overleden, 5 zwangerschappen-3 overleden... ik heb niet veel tijd om er bij stil te staan, maar tijdens het schrijven realiseer ik me hoeveel verdriet hier langskomt... Het is tegen 1 uur als het rustiger wordt. Een enkele dame druppelt nog binnen... Marie is verheugd, we hebben snel gewerkt, volgens Marie was de Engelse collega snel in het controleren van de buiken en was ik snel in het schrijven... Nu even tellen... ruim 120 dames hebben we gezien in 4 uur tijd.... ik kan het bijna niet geloven...of eigenlijk ook weer wel, ik ben dood-moe... we ruimen nog wat op en dan gaan we weer terug, laten de kliniek achter ons... Wéér een ervaring rijker... Terug in het hotel doe ik het rustig aan, relax... morgen staat er weer een bijzondere dag te wachten...